Nog één bonusronde en dan ben ik weg…

Over C-level quite quitting achter hun bureau..

Ze zitten er nog.

Netjes in de MT-call. Camera aan, energie uit.

Scrollend door cijfers, stilletjes afhaken.

Ze doen wat moet…niks meer.

Beetje bijsturen, beetje afronden.

Op papier nog aan. In het echt al lang weg.

Maar ja… 

die bonus,

dat cv,

die aandelen die “bijna” vrijkomen,

die functietitel 

En dus blijven ze hangen.

Niet omdat het nog klopt.

Maar omdat vertrekken gedoe is.

Maar kiezen?

Dat is lastig als je vastgeketend zit aan gouden handboeien.

Of aan dat innerlijke stemmetje dat zegt: “Straks heb je niks.”

Spoiler: je hebt nu al niks.

Behalve een functie, een visitekaartje en een LinkedIn-foto die ouder is dan je laatste gevoel van werkgeluk.

Dus: wil je blijven? Prima. Maar wees dan wakker.

Wil je weg? Ook goed. Maar wees dan eerlijk.

Stop met overleven op de automatische piloot.

Ga ergens staan waar je weer iets voelt.

Niet voor je cv. Maar voor jezelf.

Dat is pas leiderschap.